Irony as a Romantic Discourse and the Dialectic of Sacred and Profane in Bakhtiyar Ali’s Poetry: A Semiotic Approach Based on Umberto Eco

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD in Mystical Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, University of Urmia, Urmia, Iran.

2 Professor of Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, University of Urmia, Urmia, Iran.

Abstract

The semiotics of irony, as an analytical approach, focuses on the dialectic between the sacred and the profane to uncover hidden layers of meaning in literary works. In this framework, irony extends beyond mere humor or superficial contradiction, addressing profound semantic tensions between human experience and the surrounding world, thus enabling the representation of complex inner dimensions of characters and poetic worlds. This study aims to explore how the dialectic of the sacred and the profane is represented in two poems by Bakhtiyar Ali through the lens of Umberto Eco’s interpretive semiotics and mystical romanticism. The research seeks to uncover the influence of mystical and romantic codes on the semantic structure of the poetry and aims to demonstrate how these poems convey a multilayered and profound experience to the reader. The research employs a descriptive-analytical method, with data consisting of a selected sample of Bakhtiyar Ali’s poetry, analyzed through their symbols, metaphors, imagery, and poetic codes. The findings reveal that Bakhtiyar Ali’s poetry utilizes symbolic elements and complex imagery to employ irony in a manner that intertwines the sacred and the profane, the ugly and the beautiful, and the earthly and the divine. This approach manifests the poet’s internal conflicts and spiritual contradictions as an inner experience. Ultimately, this method facilitates a deeper understanding of human mystical and romantic experiences, emphasizing that poetic language serves not only as an artistic tool but also as a medium for conveying profound human and mystical experiences.

Keywords

Main Subjects

References

کادن، جی ای. (١٣٨٦). فرهنگ ادبیات و نقد، مترجم کاظم فیروزمند، تهران: شادگان.
اکو، اومبرتو. (١٣٩٧). تفسیر و بیش تفسیر، مترجم آرش جمشیدپور، تهران: شب‌خیز.
اکو، اومبرتو. (١٤٠٢). نشانه‌شناسی و فلسفة زبان، مترجم عبدالکریم اصولی طالش، تهران: نگاه.
اسکولز، رابرت. (١٣٧٩). درآمدی بر ساختارگرایی در ادبیات، مترجم فرزانه طاهری، تهران: آگاه.
الیاده، میرچا. (١٣٧٥). مقّدس و نامقدّس، مترجم نصرالله زنگوئی، تهران: سروش.
بیزر، فردریک. (١٣٩٨). رمانتیسم آلمانی، مترجم سید مسعود آذرفام، تهران: ققنوس.
سیدحسینی، رضا. (١٣٨٧). مکتب‌های ادبی جلد اول، تهران: نگاه.
شمیسا، سیروس. (١٣٩٥). مکتب‌های ادبی، تهران: قطره.
قاسمی‌فرد، هدیه و همکاران. (١٤٠٢). «تحلیل نقش‌نشانه‌ای در دو شعر حافظ موسوی و ودیع سعاد‌ه بر اساس نظریة اومبرتو اکو»، نشریة پژوهش ادبیات معاصر جهان، ٢٨ (٢)، ٦٦٨- ٦٤٣.
کوپال، عطاءالله. (١٣٨٦). «فراز و فرود نشانه‌شناسی از دانش تا روش»، نشریة باغ نظر، ٤ (٧)، ٤٨-٣٩.
مدرسی، فاطمه. (١٤٠١). دانشنامة اساطیر ایران، تهران: اساطیر پارسی.
مدرسی، فاطمه، کوشش شبستری، رحیم و بامدادی، محمد. (١٣٩٧). «کارکرد نظام نشانه‌شناسی در شعر معاصر با تکیه بر اشعار حسین منزوی، هوشنگ ابتهاج و شفیعی‌کدکنی»، فصلنامۀ تخصصی سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، ١١(٢)، ٣١١-٢٩١.
مقدادی، بهرام. (١٣٩٣). دانش‌نامة نقد ادبی از افلاطون تا به امروز، تهران: چشمه.
عەلی، بەختیار. (٢٠١٤). تا ماتەمی گوڵ تا خوێنی فریشته، تهران: رجایی.
عەلی، بەختیار. (٢٠١٨). ئه‌ی به‌نده‌ری دۆست ئه‌ی که‌شتی دوژمن، سلیمانیه: اندیشه.

Files

Share

How to cite

Statistics