Narrative interaction in Ferdowsi's Shahnameh based on mythological and epic sections (discourse analysis)

Document Type : Original Article

Authors

1 Professor of Persian language and literature department of Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran

2 PhD student of Persian language and literature at Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran

Abstract

Ferdowsi's Shahnameh is one of the literary-narrative works of the Persian language that has established itself as a lasting work throughout the historical periods. This narrative literary work has used elements to convey its concepts and tries to interact with the reader through them. Narrative interaction in Ferdowsi's Shahnameh has its own patterns and characteristics, which are chosen by its creator depending on the subject and the special matter that it represents. This research, with a descriptive - analytical approach, seeks to explain the narrative interaction in Ferdowsi's Shahnameh by relying on the mythological and epic sections. The research results show that Ferdowsi should not be considered as the main and fundamental narrator of Shahnameh. Ferdowsi should be considered as a proxy narrator, who narrates Shahnameh and made it coherent and unifying, relying on the previous narrations. The power of his intervention in expressing and interpreting narrative fragments in the form of narrative failure is clearly evident, and sometimes he clearly expresses his intended narrative discourse to his audiences.

Keywords

Main Subjects

References

آیدنلو، سجاد (1383). «تأملاتی دربارۀ منابع و شیوۀ کار فردوسی»، نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی تبریز، 47 (192)، 85-148.
ابدالی، اعظم و جهانگیر صفری (1398). «ارتباطات غیرکلامی با تکیه بر روایت شاهنامۀ فردوسی»، هشتمین همایش ملی متن‌پژوهی ادبی نگاهی تازه به متون حماسی.
ابوت، اچ پورتر (1397). سواد روایت، ترجمۀ رؤیا پورآذر و نیما م.اشرفی، تهران: نشر اطراف.
آذرنوا، لیدا (1392). «تحلیل روایت‌شناختی شاهنامه»، دانشگاه تربیت معلم، استاد راهنما: غلامعلی فلاح، استادان مشاور: فرزان سجودی، حبیب‌اله عباسی، رسالۀ دکتری.
باکلند، وارن (1401). روایت و روایتگری (کنکاش در داستان­گویی سینمایی)، ترجمۀ محمد شهبا، تهران: هرمس.
برانیگان، ادوارد (1396). درک روایت و فیلم، ترجمۀ سید جلیل شاهرودی لنگرودی، تهران: سیاهرود.
بونیترز، پاسکال (1398). قاب­زدایی­ها (جستارهایی در باب نقاشی و سینما)، ترجمۀ مهدیس محمدی، تهران: علمی فرهنگی.
پرینس، جرالد (1395). روایت‌شناسی، شکل و کارکرد روایت، تجمۀ محمد شهبا، تهران: مینوی خرد.
تامس، برانون (1401). روایت، مفاهیم بنیادی و روش‌های تحلیل، ترجمۀ حسین پاینده، تهران: مروارید.
جودی نعمتی، اکرم (1387). «تناسب رنگ‌ها در صورخیال و هستۀ روایی شاهنامه»، پژوهش زبان و ادبیات فارسی، 11، 57-82.
حسن­پور، هیوا و آزاده اسلامی (1395). «وحدت راوی­ها در رمان منِ او و خلق مضمون عرفانی (با تکیه بر مؤلفه­های پسامدرن»، نشریۀ ادبیات پارسی معاصر، 6 (3)، 122-99.
خادمی، نرگس؛ قائمی، فرزاد و مریم صالحی‌نیا (1397). «تغییرات الگوی روایی منظومه‌های پهلوانی بعد از شاهنامه (با تأکید بر روایت سام‌نامه)»، کهن نامۀ ادب پارسی، 9(27)، 41-68.
دبلیو میر، فردریک (1400). روایت و کنش جمعی، ترجمۀ الهام شوشتری‌زاده، تهران: اطراف.
سانتاگ، سوزان (1397). دربارۀ عکاسی، ترجمۀ مجید اخگر، تهران: بیدگل.
علامی، ذوالفقار و آرزو حیدری (1396). «بررسی گفتمان روایی در شاهنامۀ فردوسی»، پژوهشنامۀ ادب حماسی، 13(23)، 115-135.
فتحی، امیر و الهه شعبانی (1393). «تحلیل ساختاری طرح داستان نوذر بر اساس نظریه‌های ساختارگرایان»، همایش بین‌المللی ترویج زبان و ادبیات فارسی.
فردوسی، ابوالقاسم (1388). شاهنامه، به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره.
فلودرنیک، مونیکا (1399). درآمدی بر روایت­شناسی، ترجمۀ هیوا حسن­پور، اصفهان: خاموش.
کوری، گریگوری (1391). روایت‌ها و راوی‌ها، ترجمۀ محمد شهبا، تهران: مینوی خرد.
مینا، بهنام (1390). «بررسی تعامل دو نظام روایی و گفتمانی در داستان رستم و اسفندیار؛ رویکرد نشانه معناشناختی»، نشریۀ جستارهای زبانی، 2 (4)، 16-1.
هیوارد، سوزان (1399). مفاهیم کلیدی در مطالعات سینمایی، ترجمۀ فتاح محمدی، زنجان: نشر هزارۀ سوم.
Literary Discourse Analysis
Volume 2, Issue 2 - Serial Number 5
September 2024
Pages 25-44

Files

Share

How to cite

Statistics