بررسی 'گفتمان کارکردهای اجتماعی نوروز در اشعار پیره‌میرد بر اساس نظریۀ امیل دورکیم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکترای زبان و ادبیات فارس،گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران.

2 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، داشگاه رازی کرمانشاه.ایران.

3 دانشیار گروه زبان وادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

10.22034/lda.2024.142274.1027

چکیده

بر اساس نظریه امیل دورکیم اعیاد و جشن‌ها کارکردهای نمادینی دارند، بنابراین نوروز هم به عنوان یک جشن کهن کارکردهایی نمادین و فراتر از یک جشن صرف دارند. نوروز در میان کردها جایگاه ویژه‌ای دارد و در کلام سرایندگان و نویسندگان کرد به وضوح بازتاب یافته‌است، تا بدان‌جا که کمتر شاعر کردی را می‌توان یافت که در سروده‌های خود -با اهداف گوناگونی- به نوروز اشاره نکرده ‌باشد. در پژوهش حاضر که به شیوه تحلیل- توصیفی و بر اساس نظریه امیل دورکیم انجام شده‌است، بر آنیم کارکردهای اجتماعی نوروز در شعر پیرمرد را بررسی کنیم؛ پیرمرد از شعرای آزادی‌خواه و وطن‌پرست کرد است که نوروز را جشن کهن کردها خوانده و هر ساله به برگزاری باشکوه آن اصرار می‌ورزید‌ه‌است و در سروده‌های خود به جنبه‌های گوناگون نوروز اشاره کرده که نشان ‌می‌دهد او به کارکردهای نمادین این جشن پی‌برده‌است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد نوروز در کلام پیرمرد کارکردهای نمادینی چون همبستگی و وحدت میان اقشار مختلف جامعه، بازشناسی هویت کردها، حفظ فرهنگ کردها-فرهنگ عامیانه-، شناخت پیشینه نوروز، آزادی‌خواهی و تداعی پاره‌ای اسطوره‌های کهن دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار